Gevaarlijk en bedreigend noemt directeur van den Tweel van de Vereniging Natuurmonumenten de poging van Nationaal Park De Hoge Veluwe om een oude subsidieregeling van de overheid ongedaan te maken. Deze al jaren voortslepende juridische actie van de Hoge Veluwe kan Natuurmonumenten namelijk miljoenen euro’s kosten. De relatie tussen de buren natuureigenaren komt hiermee op een nieuw dieptepunt. En die relatie was al niet te best door de affaire rond de afsluiting van het Otterlose Bos.1)
Je vraagt je af of het ooit de bedoeling was van de oprichters van de Stichting Nationale Park de Hoge Veluwe dat de stichting dergelijke juridische procedures voert tegen een buurman als Natuurmonumenten. Ik denk het niet.
In artikel 2 lid 3 van de Statuten van de Stichting staat ‘de stichting wordt mede geacht te werken in de geest van haar oprichters en het doel dat hen voor ogen stond: het scheppen en in stand houden van een Nederlands nationaal park en cultureel centrum op de Veluwe.’
En dat is goed gelukt. Het Nationale Park de Hoge Veluwe is een nationaal icoon. Met haar prachtige landschappen, het Jachthuis St. Hubertus en het rijksmuseum Kröller-Müller vormt het een ideale combinatie van natuur en cultuur waar elke Nederlander trots op kan zijn. Juridisch gezien mag de Stichting dan wel particulier zijn, gevoelsmatig is het park echt nationaal, van ons allemaal.
Als particuliere landgoedeigenaren tegen de staat willen procederen omdat zij zich benadeeld voelen is dat hun goed recht, wat je er ook van vindt. Maar de Stichting Nationaal Park Hoge Veluwe moet daaraan niet meedoen. Zij is daarvoor niet opgericht. Zij moet het park in stand houden. Meer dan dat moet het niet zijn.
Door wel samen met particuliere grondeigenaren juridisch tegen Natuurmonumenten op te trekken, handelt de Stichting mogelijk in strijd met de geest van haar statuten. Om zoiets te voorkomen heeft de Stichting een Raad van Advies die de Stichting adviseert over haar beleid. Heeft die Raad van Advies wel goed opgelet?
Die vraag is gelijk een politieke vraag want in de Raad van Advies van de Stichting zitten de burgemeesters van Ede en Arnhem en de commissaris van de Koning van Gelderland. De vraag is in hoeverre zij middels een advies hebben ingestemd met de juridische procedures van de Stichting tegen een in Gelderland belangrijke grondbezitter als Natuurmonumenten? Zijn de gemeenteraden van Ede en Arnhem en de Provinciale Staten van Gelderland sowieso wel op de hoogte van wat hun vertegenwoordigers daar adviseren?
Nog pikanter: ook in de Raad van Advies zit Z.H. Prins Floris van Oranje-Nassau. In hoeverre kan een lid van het Koninklijk huis betrokken zijn bij een dergelijke adviesraad? Moet het kabinet hier niet ingrijpen?
Zeer discutabel is dat de voorzitter van de Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters, de heer Gorter, ook in die Raad van Advies zit. Niet alleen is dat de club die met de Hoge Veluwe de juridische procedure tegen Natuurmonumenten begon. Het is ook de club van de directeur van Het Nationaal Park, de heer van Voorst. En zo zit de heer van Voorst dus middels zijn eigen club over zijn eigen beleid te adviseren. Tada!
Maar goed. Dat Natuurmonumenten, een vereniging met 700.000 leden, heel boos is op de Hoge Veluwe kan heel goed betekenen dat zij ook boos moet zijn op de burgemeesters van Ede en Arnhem, de commissaris van de koningin van Gelderland en een prins van Oranje-Nassau. Genoeg boosheid voor een politieke rel lijkt me.
1) Dat bos was eens in bezit van Natuurmonumenten en altijd vrij toegankelijk voor het publiek. Toen het bos echter door een grondruil in bezit kwam van de Hoge Veluwe verdween het tegen alle afspraken in achter het hek van de Hoge Veluwe. Sindsdien is het alleen nog tegen betaling te bezoeken.
Bronnen
Statuten Stichting Nationale Park De Hoge Veluwe