Het zou zo maar kunnen dat het Nationaal Park De Hoge Veluwe de toegangshekken moet sluiten. Dit allemaal als gevolg van een uitspraak van het Europees Hof. Die bepaalde namelijk deze week dat dertien verenigingen voor natuurbehoud, zoals Natuurmonumenten, honderden miljoenen euro’s aan subsidies, bedoeld voor grondaankopen, terug moeten betalen.
De Vereniging Gelijkberechting Grondbezitters (VGG), een club particuliere grondeigenaren en landgoedbezitters, vond het niet eerlijk dat zij niet in aanmerking kwamen voor die subsidies, stapte naar de rechter en kreeg gelijk. Drijvende kracht achter en oprichter van de VGG is landgoedeigenaar S.E. baron van Voorst tot Voorst die in het dagelijks leven als directeur op de loonlijst staat van de Stichting Nationaal Park De Hoge Veluwe.
Het lijkt er op dat de directeur de Stichting in zijn strijd tegen de subsidies heeft meegesleept. Het is een kwestie van in eigen voet schieten namelijk, omdat de uitspraak ook gevolgen kan hebben voor de toekomst van de Stichting Nationaal Park De Hoge Veluwe. Want de Stichting is ook deels afhankelijk van subsidies die haar bevoordelen ten opzichte van andere grondbezitters. Sterker nog, zonder subsidies had de Stichting helemaal nooit kunnen voortbestaan. De lening voor de aankoopsom van de grond van het park is bijvoorbeeld indertijd door de overheid aan de Stichting kwijt gescholden.
Met deze, dus gratis verworven, grond kan de Stichting al jaren geld verdienen door bijvoorbeeld tegen betaling recreatie toe te staan. En nu verwijt de Stichting andere natuurorganisaties dat deze met de door subsidies verworven grond geld kunnen verdienen door er bijvoorbeeld tegen betaling recreatie toe te staan….? Een pot verwijt de ketel verhaal dat nog vreemder wordt als je bedenkt dat die natuurorganisaties één ding niet deden: een hek om hun grond zetten en toegangskaartjes gaan verkopen. Precies wat de Stichting al jaren wel doet.
Een andere subsidie die de Stichting bevoordeelt en mogelijk deels terugbetaald moet worden, is de subsidie die de gemeente Ede in 2010 indirect aan de Stichting gaf. Voor veel te veel geld, 1 miljoen euro, kocht Ede toen vier hectare grond van de Stichting. Je hoofd draait om als je bedenkt dat de overheid in feite eerst de aankoop van deze vier hectare heeft bekostigd en daarna voor een veel te hoge prijs de vier hectare heeft teruggekocht.
En wat te denken van de tientallen miljoenen euro’s subsidie voor het in het Nationaal Park gelegen Kröller-Müller museum en het jachthuis St. Hubertus. Belastinggeld waarvan de Stichting door toegangsprijzen te heffen voor het park, direct profijt trekt. Wat als natuurorganisaties die opzichtige bevoordeling van het Nationaal Park juridisch gaan aanvechten en een gelijke behandeling eisen? Niet denkbeeldig want reken er maar op dat men in natuurorganisatiekringen woest is over de opstelling van de Stichting en de VGG.
De uitspraak van het Europees Hof kan dus niet alleen betekenen dat de Stichting Nationaal Park de Hoge Veluwe zijn subsidie voor de aankoop van haar gronden terug moet betalen. Ook andere financiële voordelen worden nu wellicht, weer, ter discussie gesteld. Daarmee kan, door het juridische avontuur van haar directeur, de Stichting flink in de financiële problemen komen en zelfs gedwongen worden de hekken te sluiten.
Is dat erg? Als het betekent dat de hekken dan uiteindelijk weg gaan, hoort u mij niet klagen.
Bronnen:
https://fd.nl/economie-politiek/1356009/hof-natuurmonumenten-ontvingen-honderden-miljoenen-euro-s-aan-verboden-staatssteun
https://www.vereniginggg.nl/
http://www.ededorp.nl/jos-van-der-panne/hekken-weg-rond-park-hoge-veluwe/