Het Kastanjebos, het nieuwe sportpark aan de Hoenderlose weg in Otterlo, is een prachtig complex. Wellicht de mooiste amateurvoetbalaccomodatie in Nederland. Dat mag ook wel voor die prijs. Die prijs? Welke prijs? Wat kostten bijvoorbeeld de gronden waarop het sportpark gevestigd is? Ik ben nieuwsgierig, ik weet het. Daarom vraag ik het aan een ambtenaar.
“Wat is de reden van uw vraag. Kunt u dit aangeven.” Rare reactie. Is de gemeente bang dat het in de krant komt? Willen ze dat voorkomen? Heeft de overheid iets te verbergen?
‘Ik wil weten wat de overheid met belastinggeld doet’, zeg ik. Een duidelijk overtuigend antwoord blijkt. Per kerende mail krijg ik de gevraagde info.
Eén miljoen euro voor 4 hectare staat in het eerste koopcontract dat ik ontvang, € 250 per m2. Tsjonge, is dat niet erg veel? ‘Een aan te kopen perceel wordt getaxeerd naar het toekomstig bedoelde gebruik en deze prijs past daarbij,’ luidt het. Hmm, dat zou kunnen, maar toch zou ik dan graag de taxatierapporten willen zien.
“Deze taxatierapporten zijn niet openbaar in het kader van de Wet Openbaarheid Bestuur (WOB) en zijn dus niet beschikbaar, “.
Weer raar, maar ook weer niet. De gemeente Ede staat bekend als de gemeente die van alle gemeenten het vaakst verzoeken om openbaarheid van stukken afwijst.
Kan dat zomaar? Misschien wel, misschien niet. Er zijn inderdaad gronden op basis waarvan de overheid mag weigeren te voldoen aan een WOB verzoek om informatie. Bijvoorbeeld als de antwoorden de eenheid van de Kroon in gevaar kunnen brengen of de veiligheid van de staat zou kunnen schaden. En zo zijn er nog negen redenen.
Ik lees ze door. Eerst maar eens de gemeente vragen volgens welke reden ze zo geheimzinnig doen. En als ik het daarmee niet eens ben, een bezwaar indienen. En als dat bezwaar wordt afgewezen, gaan procederen, tot aan de Raad van State en desnoods het Europees Hof. Pfff, dat gaat lang duren. Dat weet de gemeente, zij hebben de tijd, ik niet.
Wellicht is er een kortere weg. Bijvoorbeeld de cultuur van geheimzinnigheid in de gemeente Ede veranderen, transparantie bevorderen. Zou dat met GroenLinks in het College lukken? Ik twijfel, de wil is er ongetwijfeld.
Maar misschien is er een nog kortere weg die tegelijk mijn nieuwsgierigheid bevredigt: zelf wethouder worden. Goh, wat zou ik uren in het gemeentehuis doorbrengen met het lezen van geheime stukken over kwesties als de bebouwing van landgoed Kernhem, de verkoop van erfpachtgronden in Otterlo, het rekenkamerrapport over de Scheleberg, de verkoop van de Zanding, de kosten van de aanleg van het Kastanjebos in Otterlo etc. En natuurlijk zou ik een einde maken aan al die geheimzinnigheid. Niet in het belang van de burger immers.
Het klinkt aanlokkelijk. Toch even een nachtje over slapen en bedenken of ik nieuwsgierig genoeg ben om mijzelf kandidaat te stellen.