De Telegraaf presteerde het om in het redactioneel commentaar van twintig maart het nieuw verkozen GroenLinks Tweede Kamerlid Kauthar Bouchallikht een wolf in schaapskleren te noemen. Hebben ze dat ooit gezegd van Wilders en Baudet, vroeg ik me af. Domme vraag. Wilders en Baudet hebben geen schaapskleren aan, dat zie en hoor je direct.
De Telegraaf zegt dat omdat volgens de krant Bouchallikht eigenlijk een als GroenLinkser vermomde radicale moslim zou zijn. De Telegraaf ziet GroenLinksers dus als schapen denk ik dan. En omdat de Telegraaf altijd op GroenLinksers jaagt, is hier ook de vraag wie eigenlijk de wolf is. Zeker nu het nieuwe GroenLinkskamerlid door extreemrechtse kringen bedreigd wordt.
Je kunt je een leuker welkom als Kamerlid voorstellen. Eigenlijk had ik verwacht dat de Telegraaf de pijlen zou richten op radicale nieuwe Kamerleden van het Forum van Democratie die in het geniep allerlei foute dingen zitten te appen. Beetje naïef van me, ik ben een schaap waarschijnlijk, maar niet bang voor wolven zeg ik er even bij.
Waarschijnlijk is de Telegraaf in de war. Want Bouchallikht is inderdaad een radicale moslim maar dan om haar ‘radicale’ klimaat standpunten. Het lijkt er op dat de combinatie van islamitisch en klimaatvoorvechter voor de Telegraaf net even een stap te ver is. Dubbel fout waarschijnlijk.
Wat de verwarring voor Telegraafkringen nog vergroot is dat Bouchallikht zich ook een voorvechter van vrouwenrechten noemt en voor, daar heb je het woord weer, radicale gelijkheid is. Huh, zij is toch onderdrukt, want zij draagt toch een hoofddoek? Hoezo vrouwenrechten, hoezo radicale gelijkheid dan? En dan heb je ook nog radicale moslims die Bouchallikht een nepmoslim noemen omdat ze het GroenLinks gedachtegoed omarmt en voor het homohuwelijk en abortus is.
Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met iemand die je uitdaagt jezelf steeds over je vooroordelen te bevragen. Bijvoorbeeld over dat vrouwen die een hoofddoek dragen niet perse onderdrukt worden. Zij maken die keuze soms zelf als uitdrukking van hun religieuze identiteit.
Met die keuze voor die religieuze identiteit maakt Bouchallikht zichzelf overigens wel kwetsbaar. Want wellicht komt ze als Kamerlid daarmee voor moeilijke keuzes te staan. Is ze bijvoorbeeld voor of tegen ritueel slachten? Wat vindt ze van jongensbesnijdenis? Hoe ver gaat voor haar de vrijheid van meningsuiting als religiekritiek in het geding is?
Die religieuze identiteit houdt blijkbaar ook in dat haar streven naar radicale gelijkheid niet betekent dat ook mannen een hoofddoek moeten dragen. Dat vind ik dan weer jammer. Niet omdat ik zelf een hoofddoek wil dragen, maar omdat ik met de theoloog Kuitert denk dat alle spreken over boven van beneden komt. Mannen hebben ooit bedacht dat vrouwen een hoofddoek moeten dragen en dat in een religie gegoten. Waarom zou je dat als vrouw accepteren?
Bouchallikht denkt daar anders over en dat mag en kan in Nederland. De wantrouwende wolven in en buiten de Tweede Kamer vinden dat niet. Laten we daarom hopen dat de GroenLinks schapen goed van zich af zullen bijten.